William T. Stead – ezoteryczny społecznik

Był dzieckiem swych czasów: rewolucji przemysłowej, buntów klasowych i zmierzchu kolonializmu. Badał też paranormalne zjawiska, których sam doświadczał i których ślady przetrwały w jego twórczości, do dziś wzbudzając emocje. Zginął w katastrofie Titanica, której wizja nawiedzała go w snach i sygnałach z niejawnej sfery istnienia

Wil­liam Tho­mas Ste­ad (1849−1912) był angiel­skim redak­to­rem, pisa­rzem scien­ce fic­tion, a tak­że popu­la­ry­za­to­rem espe­ran­to. Ten twór­ca zaan­ga­żo­wa­ne­go spo­łecz­nie dzien­ni­kar­stwa, któ­re uwa­żał za czwar­tą wła­dzę, wal­czył o pra­wa czło­wie­ka. Wraż­li­wość na krzyw­dę bliź­nie­go wpo­ili mu rodzi­ce: ojciec był pasto­rem, mat­ka gło­śno kry­ty­ko­wa­ła rzą­do­wą usta­wę o przy­mu­so­wym bada­niu pro­sty­tu­tek w mia­stach garnizonowych.

W 1876 r. Ste­ad wraz z sufra­żyst­ką Jose­phi­ne Butler wspie­rał kam­pa­nię na rzecz jej uchy­le­nia, co nastą­pi­ło deka­dę póź­niej. W tym samym roku z obu­rze­niem rela­cjo­no­wał okru­cień­stwa Tur­ków, krwa­wo tłu­mią­cych buł­gar­skie powsta­nie kwiet­nio­we. Wtó­ro­wa­li mu Wik­tor Hugo, Dar­win czy Gari­bal­di.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Król mediów

Jak radziecki lekarz fotografował pijackie zwidy

W 1885 r. Stead zainicjował kampanię przeciw syndykatowi dziecięcej prostytucji.

Cykl jego arty­ku­łów w lon­dyń­skiej Pall Mall Gazet­te wywo­łał sen­sa­cję. Obna­że­nie spo­łecz­ne­go tabu przy­spo­rzy­ło publi­cy­ście zarów­no zwo­len­ni­ków, jak i prze­ciw­ni­ków. Ci ostat­ni zarzu­ca­li mu wyko­rzy­sta­nie w pro­wo­ka­cji dzien­ni­kar­skiej 13-let­niej cór­ki komi­nia­rza, Eli­zy Arm­strong: Ste­ad kupił ją za 5 funtów.

Jed­nak przed­się­wzię­cie zain­spi­ro­wa­ło dra­ma­tur­ga, póź­niej­sze­go nobli­stę George’a Ber­nar­da Sha­wa do napi­sa­nia Pig­ma­lio­na i nada­nia jego boha­ter­ce imie­nia dziew­czyn­ki. Po innej pro­wo­ka­cji spę­dził w wię­zie­niu trzy mie­sią­ce, jed­nak dzię­ki temu usta­wo­wo pod­nie­sio­no wiek przy­zwo­le­nia na współ­ży­cie płcio­we z 13 na 16 lat.