Jak przeniesiono Stonehenge?

Przed ok. 5 tysią­ca­mi lat miesz­ka­ją­cy tam ludzie, jak wie­le na to wska­zu­je, wyemi­gro­wa­li na wschód, na obsza­ry dzi­siej­szej zachod­niej Anglii, zabie­ra­jąc ze sobą… kamien­ne krę­gi. Jeden z nich znaj­do­wał się w Waun Mawn na Wzgó­rzach Pre­se­li (hr. Pem­bro­ke­shi­re), w odle­gło­ści ok. 225 km (!) od Stonehenge.

Jak dokonano tego w prymitywnych warunkach, skoro nawet współcześni inżynierowie i transportowcy mieliby z tym nie lada problem?

Sto­ne­hen­ge, poło­żo­ne koło mia­stecz­ka Ames­bu­ry, to nie tyl­ko naj­bar­dziej iko­nicz­na budow­la mega­li­tycz­na Sta­re­go Świa­ta, ale też ist­ny raj dla arche­olo­gów, choć nie­daw­no poja­wi­ły się oba­wy, że na ich pra­ce może wpły­nąć drą­że­nie tune­lu dro­go­we­go w bez­po­śred­nim sąsiedz­twie stanowiska.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Elektryczność w starożytności (?)

Miejsca mocy na wakacyjnej wyspie

Przy­ćmi­ły je usta­le­nia naukow­ców z Lon­dy­nu, któ­rzy donie­śli, że na Wzgó­rzach Pre­se­li w zachod­niej Walii odkry­li śla­dy duże­go kamien­ne­go krę­gu, sta­no­wią­ce­go dziś część Sto­ne­hen­ge. Jak dodał kie­ru­ją­cy bada­nia­mi prof. Micha­el Par­ker Pear­son, takich zde­mon­to­wa­nych i prze­wie­zio­nych na Rów­ni­nę Salis­bu­ry struk­tur mogło być wię­cej. Jego eki­pa bada­ła pozo­sta­ło­ści tej znaj­du­ją­cej się we wspo­mnia­nym Waun Mawn, wznie­sio­nej ok. 5400 lat temu (a więc ok. 400 lat przed począt­ka­mi Stonehenge).

Pear­son suge­ru­je rów­nież, że ludzie, któ­rzy wyemi­gro­wa­li wów­czas z Walii, zabra­li ze sobą ok. 80 kil­ku­to­no­wych kamie­ni, z któ­rych powstał tak­że nie­za­cho­wa­ny do dziś krąg Blu­esto­ne­hen­ge. Czy chcie­li w ten spo­sób upa­mięt­nić swo­ich przod­ków? A może potęż­ne gła­zy mia­ły być sym­bo­lem pano­wa­nia na nowej zie­mi? Ich moty­wa­cji może­my się jedy­nie domy­ślać, fak­tem nato­miast pozo­sta­je, że trans­port takie­go ładun­ku i poko­ny­wa­nie prze­szkód tere­no­wych wyma­ga­ły ogrom­ne­go wysiłku.

Choć teoria o walijskim pochodzeniu części kamieni ze Stonehenge znana jest od dawna, dopiero dzięki nowym odkryciom prehistoryczna układanka zaczyna tworzyć całość.

Kolej­nych wska­zó­wek mogą dostar­czyć bada­nia szcząt­ków ludzi pocho­wa­nych na obsza­rze kom­plek­su z oko­lic Ames­bu­ry, któ­ry pier­wot­nie był znacz­nie roz­le­glej­szy. A to jesz­cze nie koniec zaska­ku­ją­cych wąt­ków. Oka­zu­je się bowiem, że powta­rza­na od nie­pa­mięt­nych cza­sów, a spi­sa­na w XI w. przez kro­ni­ka­rza Geof­freya z Mon­mo­uth legen­da o prze­nie­sie­niu Sto­ne­hen­ge na obec­ne miej­sce przez cza­ro­dzie­ja Mer­li­na, zawie­ra w sobie ziar­no praw­dy. Według niej kamien­na budow­la przy­by­ła z Irlan­dii, gdzie wcze­śniej słu­ży­ła tam­tej­szym olbrzymom.

Czy to moż­li­we, że pamięć o prze­trans­por­to­wa­niu gła­zów prze­trwa­ła tysią­ce lat?

Nie­wy­klu­czo­ne, że opo­wieść ta nale­ży do naj­star­szych rela­cji ust­nych na świe­cie, ustę­pu­jąc pod tym wzglę­dem nawet poda­niom Aborygenów.