Latające spodki w panoramie Sudetów

Roz­cią­gnię­te na obsza­rze połu­dnio­wo-zachod­niej Pol­ski, pół­noc­nych Czech i w nie­wiel­kiej czę­ści Nie­miec, co roku przy­cią­ga­ją rze­sze tury­stów spra­gnio­nych nie tyl­ko pie­szych wycie­czek, pięk­nych kra­jo­bra­zów, ale rów­nież tajem­nic. A Sude­ty pod tym wzglę­dem mają do zaofe­ro­wa­nia nie­ma­ło. Są to nie tyl­ko oso­bli­wo­ści przy­ro­dy, jak słyn­na magicz­na gór­ka koło Kar­pa­cza. Góry te skry­wa­ją wie­le zaga­dek histo­rycz­nych, szcze­gól­nie tych powią­za­nych z II woj­ną świa­to­wą i powsta­ły­mi wte­dy pod­ziem­ny­mi kom­plek­sa­mi (patrz: Góry Sowie). Żąd­ni tajem­nic pasjo­na­ci Nie­zna­ne­go mogą natra­fić tak­że na miej­sca, gdzie stra­szy, albo ufo­lo­gicz­ne hot­spo­ty (z ang. gorą­ce punk­ty), w któ­rych dziw­ne obiek­ty lata­ją­ce widy­wa­ne są czę­ściej niż gdzie indziej.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czy Chińczycy odebrali sygnał od Obcych?

Zaklinacze UFO: kim są psionicy?

Od lat ufolodzy próbują znaleźć wspólny mianownik między obserwacjami niezidentyfikowanych obiektów, a ich geograficznymi lokalizacjami.

W Pol­sce swo­isty­mi bie­gu­na­mi UFO są: Pod­kar­pa­cie, oko­li­ce Wro­cła­wia, Czę­sto­cho­wy, a daw­niej tak­że War­sza­wa. Miej­sce w tym gro­nie nale­ży się też Sude­tom, bowiem ilość bli­skich spo­tkań, a tak­że innych nie­wy­tłu­ma­czal­nych zja­wisk na ich obsza­rze wręcz pora­ża. Jeże­li spoj­rzy­my na nie pod kątem chro­no­lo­gicz­nym, zauwa­ży­my falo­wą natu­rę mani­fe­sta­cji. Nie­któ­re hot­spo­ty są mniej lub bar­dziej aktyw­ne, inne wyga­sły. Naj­czę­ściej lata­ją­ce spodki, kule i inne dzi­wa­dła widy­wa­no w Kotli­nie Jele­nio­gór­skiej, Górach Izer­skich, Kar­ko­no­szach oraz Górach Kaczawskich.

Wie­rze­nia ludo­we suge­ru­ją, że do bli­skich spo­tkań z gość­mi z nie­ba docho­dzi­ło tam od daw­na, choć oczy­wi­ście ina­czej je inter­pre­to­wa­no. Tutej­sza nie­miec­ka lud­ność mówi­ła o Irr­licht (błęd­nych ogniach). O ile jed­nak legen­dy zawsze noszą w sobie ładu­nek nie­pew­no­ści, obok współ­cze­snych rela­cji trud­no przejść obo­jęt­nie, a nie­któ­re dosłow­nie mro­żą krew w żyłach.