Mój przyjaciel olej kokosowy

Do niedawna uważałam, że najlepszymi przyjaciółmi kobiet są brylanty, jamniki (szczególnie suczki długowłose) i cholesterol. Teraz dołączam olej kokosowy, który usuwa pierwszą kartę fundamentu domku z kart naszego ciała, opartego na glukozie, długołańcuchowych, wielonienasyconych tłuszczach i nadmiernej ilości mięsa. A to już wystarczy, aby przywrócić fizjologiczne funkcjonowanie organizmu

Olej koko­so­wy nale­ży do naj­zdrow­szych ole­jów. Skła­da się z nasy­co­nych kwa­sów tłusz­czo­wych (oko­ło 90%) – lau­ry­no­we­go, pali­mi­ty­no­we­go, kapry­lo­we­go i ste­ary­no­we­go. Pozo­sta­łe 10% to kwa­sy nie­na­sy­co­ne, egzo­gen­ne kwa­sy – ole­ino­wy (nale­żą­cy do gru­py omega‑9) i lino­lo­wy (gru­pa omega‑6).

Dzia­ła prze­ciw­za­pal­nie, anty­bak­te­ryj­nie, anty­wi­ru­so­wo, chro­ni ser­ce, układ krwio­no­śny i inne narzą­dy, wspo­ma­ga układ tra­wien­ny, zapo­bie­ga oste­opo­ro­zie, dzia­ła odmła­dza­ją­co, redu­ku­je sta­ny zapal­ne, przy­spie­sza goje­nie ran, sta­bi­li­zu­je gospo­dar­kę hor­mo­nal­ną, pozwa­la na wyj­ście z wie­lu cięż­kich cho­rób cywi­li­za­cyj­nych, poma­ga pozbyć się tok­sycz­nych sub­stan­cji z orga­ni­zmu, sta­bi­li­zu­je ciśnie­nie krwi, daje szan­sę schud­nię­cia bez gło­dze­nia się. Jest źró­dłem wap­nia, żela­za, pota­su, magne­zu, fos­fo­ru, sodu cyn­ku, wita­min E, B₂, B₆, B_12, C i K. Chro­ni przed kan­ce­ro­gen­nym wpły­wem wol­nych rodników.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dźwięki dla ciała i nie tylko…

By móc decydować, trzeba wiedzieć

Oczy­wi­ście nie usu­nie wszyst­kich przy­czyn popa­da­nia w ruinę orga­ni­zmu. Trze­ba jesz­cze pomy­śleć nad reduk­cją stre­su, o codzien­nym, krót­kim relak­sie i ruchu, o wła­ści­wych porach i dłu­go­ści snu, że nie wspo­mnę o miło­ści do bliź­nie­go i sie­bie same­go.

Dostęp­ne są dwa rodza­je ole­ju koko­so­we­go: rafi­no­wa­ny i bez­za­pa­cho­wy, do przy­rzą­dza­nia potraw oraz nie­ra­fi­no­wa­ny, otrzy­my­wa­ny z kopry, wiór­ków koko­so­wych lub tło­czo­ny ze świe­że­go miąż­szu. (Jest naj­lep­szy, ale pro­du­cen­ci nie poda­ją infor­ma­cji, z jakiej czę­ści orze­cha pozy­sku­ją olej. Ja uży­wam extra vir­gin bio i ok. 50% zawar­to­ści kwa­su laurynowego). 

Olej koko­so­wy sta­no­wi dosko­na­ły zamien­nik dla węglo­wo­da­nów i tłusz­czu roślin­ne­go. Wpro­wa­dza­jąc go do die­ty może­my po pierw­sze nie oba­wiać się nie­do­ży­wie­nia wszyst­kich komó­rek orga­ni­zmu, w tym neu­ro­nów. Komór­ki mózgu nie muszą poży­wiać się glu­ko­zą, znacz­nie bar­dziej sma­ku­ją im keto­ny, któ­re inten­sy­fi­ku­ją krą­że­nie krwi, dzię­ki cze­mu nasz pro­ce­sor jest natle­nio­ny i odży­wio­ny. W ole­ju koko­so­wym znaj­du­je się ich pod dostat­kiem. Po dru­gie – w orga­ni­zmie prze­sta­ją rzą­dzić wol­ne rod­ni­ki i inne tok­sycz­ne pro­duk­ty prze­mia­ny mate­rii, któ­re pra­wie nie powsta­ją w pro­ce­sie spa­la­nia keto­nów. Wid­mo oty­ło­ści prze­sta­nie zagra­żać spo­łe­czeń­stwu, a wiecz­nie głod­ny orga­nizm – napę­dza­ny przez pro­du­cen­tów roślin ole­istych i zbóż, prze­mysł spo­żyw­czy i far­ma­ceu­tycz­ny, wie­lu die­te­ty­ków i inter­ne­to­wych popu­la­ry­za­to­rów zdro­we­go odży­wia­nia – nie będzie zda­ny na spo­ży­wa­nie nie­słu­żą­cych mu produktów.

Pamię­taj­my jed­nak, że orga­nizm musi nauczyć się funk­cjo­no­wać w nowy spo­sób. Przy­sto­so­wa­nie go do ole­ju koko­so­we­go, jako głów­ne­go źró­dła ener­gii, trwa do 3 tygo­dni. Trak­tuj­my go w tym cza­sie z miło­ścią; uczmy, powo­li zwięk­sza­jąc daw­ki ole­ju. Jed­nak, żeby orga­nizm prze­two­rzył MCFA (śred­nio­łań­cu­cho­wy kwas tłusz­czo­wy) do posta­ci keto­nów i żeby­śmy odnie­śli jaki­kol­wiek poży­tek, musi jed­no­ra­zo­wo spo­żyć 1 łyż­kę ole­ju koko­so­we­go (15 ml). Ale nie spiesz­my się, może­my, ucząc cia­ło, zacząć od ½ łyżecz­ki, łagod­nie pod­no­sząc spo­ży­cie do 1 – 2 łyż­ki ole­ju dzien­nie. Olej na dłu­żej zatrzy­mu­je pokarm w żołąd­ku, cia­ło ma czas, żeby dokład­niej stra­wić i wybrać odpo­wied­nie dla sie­bie skład­ni­ki. A ma jesz­cze tę zale­tę, że dłu­żej nie odczu­wa­my gło­du i sta­je­my się wol­ni od nar­ko­ty­ku, jakim jest uza­leż­nia­ją­cy słod­ki smak. Dużą proz­dro­wot­ną rolę odgry­wa błon­nik roz­pusz­czal­ny w wodzie (np. bab­ka płesz­nik), któ­ry moż­na doda­wać do potraw. Dobrze na 1 – 2 łyż­ki ole­ju koko­so­we­go spo­żyć łyżecz­kę zmie­lo­nej bab­ki, zmie­sza­nej w 60 – 120 ml wody, po czym szyb­ko wypić, gdyż pęcz­nie­je. I nie zapo­mi­naj­my o wodzie. Potrze­bu­je­my jej od 1,5 do 2 litrów dziennie.

Dr Bru­ce Fife (ur. 1952 r.) – spe­cja­li­sta w zakre­sie die­te­ty­ki, natu­ro­te­ra­pii, świa­to­wy eks­pert z zakre­su wie­dzy o zdro­wot­nych wła­ści­wo­ściach ole­jów i tłusz­czy, szcze­gól­nie ole­ju koko­so­we­go. Jest zało­ży­cie­lem Ośrod­ka Badań nad Koko­sem w Colo­ra­do Springs, któ­ry zaj­mu­je się pro­pa­go­wa­niem wie­dzy o ole­ju koko­so­wym oraz spo­so­bach natu­ral­ne­go odży­wia­nia i dba­nia o zdro­wie. Dr Fife jest auto­rem ponad 20 ksią­żek i licz­nych nauko­wych publi­ka­cji, w któ­rych udo­wad­nia, że wpro­wa­dze­nie do die­ty odpo­wied­nich tłusz­czów może być pod­sta­wą dłu­gie­go, zdro­we­go życia. Oto nie­któ­re z nich: Cud mąki koko­so­wej (2013), Kokos, natu­ral­ny anty­bio­tyk (2014), Koko­so­we prze­pi­sy na zdro­wie (2015), Woda koko­so­wa (2015), Biblia ole­ju koko­so­we­go (2020).

Książ­ki są dostęp­ne w Księ­gar­ni-Gale­rii NŚ, ul. Kre­dy­to­wa 2 w War­sza­wie oraz na www​.nie​zna​ny​.pl