Ojciec Resch – kościelny łowca tajemnic

Pochodzący z Południowego Tyrolu redemptorysta i profesor psychologii klinicznej, specjalizuje się w badaniu zjawisk nadprzyrodzonych, nie tylko tych związanych z religią. Obszar jego zainteresowań obejmuje zarówno manifestacje hałaśliwych duchów, jak i objawienia maryjne, w tym niejednoznacznie oceniane przez Kościół wydarzenia z Medziugorie

Zja­wi­ska nad­przy­ro­dzo­ne, cuda i inne nie­co­dzien­ne feno­me­ny są nie­ro­ze­rwal­nie zwią­za­ne z histo­rią Kościo­ła Kato­lic­kie­go. Spon­ta­nicz­ne uzdro­wie­nia, obja­wie­nia NMP, pła­czą­ce krwią posą­gi, czy iko­ny ocie­ka­ją­ce won­nym ole­jem, mobi­li­zu­ją set­ki tysię­cy piel­grzy­mów na całym świe­cie, by odwie­dzać miej­sca oto­czo­ne szcze­gól­ną boską opie­ką. Ale jak odróż­nić cuda praw­dzi­we od domnie­ma­nych lub fał­szy­wych? Potrze­ba tu naj­lep­szych fachow­ców, a za takie­go ucho­dzi w krę­gach kościel­nych wła­śnie ojciec Andre­as Resch.

Uro­dził się 29 paź­dzier­ni­ka 1934 r. w Ste­inegg k. Bol­za­no (Połu­dnio­wy Tyrol, Wło­chy). W grud­niu 1955 r. wstą­pił do zako­nu redemp­to­ry­stów, uzy­sku­jąc świę­ce­nia kapłań­skie w lip­cu 1961 r. Po stu­diach filo­zo­ficz­nych i teo­lo­gicz­nych został prze­nie­sio­ny jako misjo­narz do Inns­bruc­ka (Austria).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dwa proroctwa, które nadal się realizują (cz.II)

Dwa proroctwa, które nadal się realizują (cz.I)

Następ­nie stu­dio­wał psy­cho­lo­gię, uczęsz­czał rów­nież na wykła­dy z psy­chia­trii i ana­to­mii mózgu. Póź­niej wyje­chał do Nie­miec, we Fry­bur­gu stu­diu­jąc pod okiem Han­sa Ben­de­ra zja­wi­ska z pogra­ni­cza psy­cho­lo­gii, następ­nym przy­stan­kiem na dro­dze jego edu­ka­cji oka­zał się Lon­dyn. W mię­dzy­cza­sie został współ­za­ło­ży­cie­lem Euro­pej­skie­go Towa­rzy­stwa Tera­pii Beha­wio­ral­nej. W 1965 r. Resch prze­jął, po śmier­ci wydaw­cy Jose­fa Kra­la, funk­cję redak­to­ra naczel­ne­go pisma Ukry­ty świat.

Jesie­nią 1969 r. duchow­ny został zapro­szo­ny do pro­wa­dze­nia wykła­dów z psy­cho­lo­gii kli­nicz­nej na Aka­de­mii Alfon­siań­skiej (wcho­dzą­cej w skład Insty­tu­tu Teo­lo­gicz­ne­go Papie­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Late­rań­skie­go w Rzy­mie), a tak­że z takich tema­tów jak parap­sy­cho­lo­gia, okul­tyzm, spi­ry­tyzm etc. Sta­nął przed wiel­kim pro­ble­mem opra­co­wa­nia for­mu­ły edu­ka­cyj­nej, obej­mu­ją­cej całą sfe­rę zja­wisk nad­na­tu­ral­nych, bez suge­ro­wa­nia ich jed­no­znacz­nej interpretacji.