Oni – przypadek Sary

Kie­dy w lip­cu 2019 r. nawią­za­łem kon­takt z Sarą (imię zmie­nio­ne) – świad­kiem obser­wa­cji UFO z 1976 r., nie mia­łem poję­cia, z jakiej ran­gi spra­wą przyj­dzie mi się zmie­rzyć. W trak­cie doku­men­to­wa­nia tego zda­rze­nia wyszło na jaw, że był to dopie­ro począ­tek jej spo­tkań z Nie­zna­nym. Po upły­wie kil­ku mie­się­cy, pod­czas kolej­nych naszych roz­mów, zde­cy­do­wa­ła się otwo­rzyć i ujaw­nić kolej­ne szcze­gó­ły. Już na pierw­szy rzut oka widać, że jest ona oso­bą sen­sy­tyw­ną, a jej doświad­cze­nia kry­ją ogrom­ny ładu­nek emo­cjo­nal­ny. Są na tyle oso­bi­ste i krę­pu­ją­ce, że sta­je się jasne, dla­cze­go kobie­ta tak dłu­go wstrzy­my­wa­ła się z opo­wie­dze­niem o tym komu­kol­wiek spo­za rodzi­ny. Oprócz obser­wa­cji UFO doświad­czy­ła bowiem noc­nych odwie­dzin tajem­ni­czych Gości, pod­czas któ­rych czę­sto dozna­wa­ła wizji nie­szczę­śli­wych zda­rzeń, kata­strof oraz wła­snej cho­ro­by. Sarę moż­na uznać też za tzw. kon­tak­tow­ca, jak w żar­go­nie ufo­lo­gicz­nym okre­śla się oso­bę mają­cą regu­lar­ne spo­tka­nia z isto­ta­mi nieziemskimi.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czy Kosmici mają świadomość?

Polscy piloci wojskowi kontra NOL: Czy teczka zjawisk niewyjaśnionych jest nadal otwarta?

Czym są tzw. kontakty?

W odróż­nie­niu od tzw. wzięć (abduk­cji, tj. upro­wa­dzeń przez UFO lub Obcych), kon­tak­tem ufo­lo­dzy okre­śla­ją ciąg zdarzeń/doświadczeń, czę­sto nie­zwią­za­nych z poby­tem świad­ka na pokła­dzie UFO. Nie­rzad­ko roz­po­czy­na się to jed­nak od bliż­szej lub dal­szej obser­wa­cji Nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­ne­go Obiek­tu Lata­ją­ce­go (NOL), i dopie­ro potem docho­dzi do wyda­rzeń o innym cha­rak­te­rze – bli­skich spo­tkań z isto­ta­mi nie­bę­dą­cy­mi ludź­mi, czę­sto prze­ka­zu­ją­cy­mi jakieś infor­ma­cje. Nie­rzad­ko dzie­je się to w zmie­nio­nym sta­nie świa­do­mo­ści. Świa­dek otrzy­mu­je prze­kaz, a nawet odby­wa podróż, po któ­rej zapa­da w sen. Uzy­ska­ne infor­ma­cje nie mają zawzwy­czaj ze sobą tema­tycz­ne­go związ­ku – to róż­nej dłu­go­ści komu­ni­ka­ty docie­ra­ją­ce tele­pa­tycz­nie, nie­kie­dy w towa­rzy­stwie świe­tli­stych projekcji.

Opi­sa­na cha­rak­te­ty­sty­ka kon­tak­tu może jed­nak róż­nić się w zależ­no­ści od przy­pad­ku, a dodat­ko­wo trze­ba pamię­tać, iż kon­tak­tu­ją­ca się siła jest w sta­nie mani­pu­lo­wać per­cep­cją świad­ka, uka­zu­jąc się w dosłow­nie dowol­nej for­mie, z cze­go wyni­ka­ją nie­kie­dy gro­te­sko­we opi­sy doświad­czeń. Sto­so­wa­nie masek i mimi­kry, zda­niem bada­czy, wią­że się zarów­no z zata­ja­niem toż­sa­mo­ści tych istot, jak i chę­cią nie­bu­dze­nia w świad­ku panicz­ne­go, blo­ku­ją­ce­go go stra­chu.