W poszukiwaniu wnętrza Człowieka

Szu­ka­nie cze­go­kol­wiek w innym czło­wie­ku stano­wi nasz zysk.

Co nas przy­cią­ga do dru­gie­go czło­wie­ka? Cza­sem uro­da, powierz­chow­ność. Nie­kie­dy spo­sób bycia, humor, cechy cha­rak­te­ru lub podo­bień­stwo prze­ko­nań czy upra­wia­nych pro­fe­sji. Bywa, że impo­nu­ją nam krań­co­wo odmien­ne od wła­snych umie­jęt­no­ści, talen­ty tego dru­gie­go, two­rząc nadzie­ję na posze­rza­nie wie­dzy o rze­czy­wi­sto­ści. Cie­ka­wość odczu­wa­nia innych poma­ga zgłę­bić praw­dę o wła­snym wnę­trzu, jego walo­rach i mało­ściach, uła­twia prze­mia­ny, budo­wa­nie lep­sze­go siebie

PRZECZYTAJ TAKŻE

Dźwięki dla ciała i nie tylko…

By móc decydować, trzeba wiedzieć

Szu­kam Czło­wie­ka!, co oszo­ło­mił­by mnie mądro­ścią – zawo­ła­nie to spra­wi­ło, że… spo­tka­łam KOBIETĘ-LEKARKĘ o inte­re­su­ją­cej powierz­chow­no­ści, nie­zwy­kłym duchu, ogrom­nej wie­dzy medycznej.

Dr n. med. Danu­ta Myłek – spe­cja­li­sta aler­go­log i der­ma­to­log, autor­ka uni­ka­to­wych ksią­żek, któ­re czy­tel­nik pochła­nia z ogrom­nym zain­te­re­so­wa­niem: Aler­gia, jak dobrze żyć bez (1993), Oswo­ić aler­gie. Skąd się bio­rą uciąż­li­we dole­gli­wo­ści i jak sobie z nimi radzić (2018) oraz Od leka­rza do kucha­rza (2023). To lek­tu­ry w jasny spo­sób prze­kła­da­ją­ce medycz­ne defi­ni­cje na pora­dy prak­tycz­ne, a jed­no­cze­śnie sta­no­wią­ce pod­ręcz­ni­ki dla stu­den­tów czy lekarzy.

Dr Myłek nosi zasłu­żo­ne mia­no jed­nej z naj­lep­szych aler­go­lo­gów pol­skich, a nie­ba­nal­ny prze­bieg jej karie­ry lekar­skiej to goto­wy sce­na­riusz na film.

Jako sze­ścio­let­nia Danu­sia, z bolą­cym zębem tra­fi­ła do przy­chod­ni sto­ma­to­lo­gicz­nej w Dębli­nie. Dziew­czyn­ki nie prze­ra­zi­ło wier­tło, ani ból boro­wa­nia, bo uwiódł ją zapach gabi­ne­tu den­ty­stycz­ne­go. Mało­la­ta następ­ne­go dnia samo­dziel­nie opu­ści­ła przed­szko­le i prze­sie­dzia­ła kil­ka godzin w pocze­kal­ni przy­chod­ni, roz­ko­szu­jąc się zapa­chem wymy­ka­ją­cym się z gabi­ne­tu sto­ma­to­lo­ga. Wte­dy zde­cy­do­wa­ła: Będę leka­rzem. Obiet­ni­cę speł­ni­ła, wypeł­nia­jąc swo­ją pro­fe­sję pasją. Talent, wraż­li­wość, kon­se­kwen­cja przy­cią­ga­ły szczę­śli­we zbie­gi oko­licz­no­ści. Była sty­pen­dyst­ką Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Hel­sin­kach, odby­ła staż w Mia­mi. Za pra­cę dok­tor­ską uzy­ska­ła pre­sti­żo­wy dyplom im. prof. Tade­usza Obtu­ło­wi­cza za zasłu­gi dla roz­wo­ju pol­skiej aler­go­lo­gii. W 1995 r. zosta­ła wybra­na człon­kiem nauko­wym Ame­ri­can Col­le­ge of Aller­gy, Asth­ma and Immu­no­lo­gy (ACAAI) za wkład w roz­wój świa­to­wej alergologii.

Pasja nosi­ła ją po świe­cie: Euro­pa, Afry­ka (RPA, Maro­ko, Egipt), Bli­ski i Dale­ki Wschód (Tur­cja, Zjed­no­czo­ne Emi­ra­ty Arab­skie, Sin­ga­pur, Korea Połu­dnio­wa, Japo­nia, Indie), Austra­lia, USA, Argen­ty­na, Bra­zy­lia, Rosja, ale głów­na jej dzia­łal­ność – pół wie­ku (z prze­rwa­mi na podró­że w świat) to czas spę­dzo­ny w Sta­lo­wej Woli. W stwo­rzo­nej przez sie­bie Woje­wódz­kiej Przy­chod­ni Aler­go­lo­gicz­nej, chcia­ła, aby na rzecz zdro­wia pacjen­tów współ­dzia­ła­li leka­rze spe­cjal­no­ści, mogą­cy uchwy­cić zło­żo­ny obraz aler­gii płuc, gór­nych dróg odde­cho­wych, cho­rób aler­gicz­nych dzie­ci, aler­gii skó­ry: pul­mo­no­log, laryn­go­log, pedia­tra, der­ma­to­log, aler­go­log. Gdyż nie­kon­ku­ru­ją­cy z sobą medy­cy, sku­pie­ni na jed­nym tema­cie, zacho­wu­ją naj­wyż­szy wymiar czło­wie­czeń­stwa. a wów­czas pro­blem cho­ro­by pacjen­ta roz­wią­zu­je się nie­ja­ko sam.