Wielowymiarowe DNA stymuluje nasze zdrowie i długie życie (1)

Pojawienie się człowieka rozumnego na drodze ewolucji w wyniku przypadkowych mutacji DNA jego człekokształtnych przodków jest aktualnie podawane w wątpliwość. Przeczy temu choćby liczba 23 chromosomów w naszym genomie, podczas gdy nasi domniemani protoplaści mają ich 24

W 1987 r. w gro­cie na pół­no­cy Kau­ka­zu zna­le­zio­no szcząt­ki nean­der­tal­skiej dziew­czyn­ki sprzed 29 tys. lat, któ­rej kości były tak dobrze zacho­wa­ne, że uda­ło się odtwo­rzyć jej mtD­NA i porów­nać z mtD­NA współ­cze­sne­go czło­wie­ka. Wyka­za­no na tej pod­sta­wie, że nean­der­tal­czyk nie może być bez­po­śred­nim przod­kiem obec­ne­go Homo sapiens, sko­ro nie dał wkła­du do współ­cze­sne­go ludz­kie­go mtD­NA ^[1] Inne bada­nia porów­naw­cze potwier­dzi­ły ten wnio­sek, więc uzna­no, że czło­wiek rozum­ny mógł poja­wić się nie wia­do­mo skąd nawet ok. 200 tys. lat temu.

Warto wiedzieć, że nasze DNA zawiera też nietypowe chromosomy, których brak u domniemanych przodków człowieka.

Taką ano­ma­lią jest ludz­ki chro­mo­som nr 2 powsta­ły z połą­cze­nia dwóch chro­mo­so­mów wcze­śniej­sze­go DNA, przy rów­no­cze­snej mody­fi­ka­cji tego zespo­le­nia (pew­ne geny usu­nię­to, inne doda­no) w celu zapew­nie­nia nowej struk­tu­rze sta­bil­no­ści ^[2].

PRZECZYTAJ TAKŻE

Leszek Szuman – zagadki zza grobu

Osobowość mnoga – błąd Matrixa czy kwantowy przeskok świadomości?

Komunikacja doskonała

Nowa Ziemia

Chro­mo­som ten odpo­wie­dzial­ny jest za powsta­nie w struk­tu­rze ludz­kie­go mózgu kory nowej. Dzię­ki nie­mu może­my logicz­nie i racjo­nal­nie myśleć, kre­ować mowę w celu komu­ni­ko­wa­nia się, upra­wiać sztu­kę (np. śpiew, sztu­ki pla­stycz­ne, lite­ra­tu­rę), a tak­że potra­fi­my two­rzyć nor­my moral­ne i kon­tro­lo­wać emocje.

Sko­ko­wa zmia­na jako­ścio­wa w funk­cjo­no­wa­niu nasze­go cia­ła, przy zde­cy­do­wa­nie skom­pli­ko­wa­nym pro­ce­sie pro­wa­dzą­cym do powsta­nia tego chro­mo­so­mu suge­ru­je, że nie wyda­rzy­ło się to w wyni­ku powol­nej ewo­lu­cji bazu­ją­cej na przy­pad­ko­wych muta­cjach, lecz było efek­tem celo­we­go dzia­ła­nia w ramach inży­nie­rii gene­tycz­nej, któ­re prze­pro­wa­dzo­no ok. 200 tys. lat temu. Współ­pra­cu­ją­cy z chro­mo­so­mem nr 2 chro­mo­som nr 7 (tyl­ko ludzie go mają) poprzez two­rze­nie połą­czeń ner­wo­wych mię­dzy szczę­ką i mózgiem umoż­li­wia nam prak­tycz­ną reali­za­cję mowy i śpie­wu, a wie­le wska­zu­je na to, że poja­wił się w tym samym czasie.