Wielki Święty z Leżajska

Tam­tej­szy bro­war zna chy­ba każ­dy piwosz. Nie­ste­ty na piwie sko­ja­rze­nia zwią­za­ne z tym mia­stem zazwy­czaj dla Pola­ków się koń­czą. O Leżaj­sku coraz gło­śniej jest jed­nak na świe­cie: piel­grzy­mu­ją tam zarów­no orto­dok­syj­ni Żydzi, jak i kato­li­cy. Dwa róż­ne świa­ty, dwie reli­gie spo­ty­ka­ją się w tym punk­cie sty­ku na mapie Pol­ski – ponie­waż Leżajsk, podob­nie jak Jero­zo­li­ma, łączy ludzi nie tyl­ko przy piwie, ale przede wszyst­kim – w modlitwie

Za każ­dym razem, gdy wysia­dam na jedy­nym pero­nie leżaj­skie­go dwor­ca, czu­ję się jak­bym wró­ci­ła do domu. Świe­że powie­trze, przy­jaź­ni miesz­kań­cy i to coś, cze­go nawet oso­ba mało wyczu­lo­na na bodź­ce ener­ge­tycz­ne nie może nie odczuć. Z bra­ku lep­sze­go nazew­nic­twa okre­ślam to pozy­tyw­ną ener­gią mia­sta. Ruszam dalej z dyle­ma­tem boha­te­ra W poszu­ki­wa­niu stra­co­ne­go cza­su: w któ­rym kie­run­ku udać się naj­pierw? W stro­nę Swan­na, czy Guer­man­tes? Dziś obie­ram kie­ru­nek Swan­na, czy­li cmen­tarz żydow­ski. Pamię­tam ostat­ni raz, gdy tu byłam – wów­czas wybraw­szy inną stro­nę, skie­ro­wa­łam się ku zapie­ra­ją­ce­mu dech w pier­siach klasztorowi.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Tajemnice Ameryki Południowej

Ameryka Południowa – korzenie cywilizacji